آیا می دانید زخم پای دیابتی چه عوارضی دارد؟ زخم پا یکی از عوارض شایع دیابت است و با روش هایی مانند ورزش، رژیم غذایی و انسولین درمانی به طور کامل قابل کنترل نیست. این زخم ها در اثر تجزیه بافت پوست و قرار گرفتن در معرض لایه های زیرین ایجاد می شوند. آنها بیشتر در زیر شست پا و مچ پا دیده می شوند و می توانند پاهای شما را تا استخوان ها تحت تاثیر قرار دهند.
همه افراد مبتلا به دیابت می توانند به زخم پای دیابتی مبتلا شوند، اما مراقبت مناسب از پا می تواند از این اتفاق جلوگیری کند. درمان زخم پای دیابتی با توجه به علل آن متفاوت است. در این زمینه، مهم است که نگرانی های خود را در مورد سلامت پا با پزشک خود در میان بگذارید تا بتوانید به بهترین شکل ممکن از پاهای خود مراقبت کنید. اگر زخم پای دیابتی درمان نشود، حتی می تواند منجر به قطع عضو شود. در مورد این موضوع بیشتر خواهید آموخت.
علائم زخم پای دیابتی
یکی از اولین نشانه های زخم پای دیابتی ترشحاتی است که می تواند جوراب شما را لکه دار کند یا به کفش شما نفوذ کند. تورم غیر طبیعی، سوزش، قرمزی و بوی یک یا هر دو پا نیز از علائم شایع آن هستند. بارزترین علامت زخم پا، بافت سیاه اطراف زخم به نام اسکار است.
این مشکل به دلیل عدم جریان خون سالم در ناحیه اطراف زخم ایجاد می شود. قانقاریا جزئی یا کامل که به معنی مرگ بافت به دلیل عفونت است نیز در اطراف زخم دیده می شود. در این حالت ممکن است علائمی مانند ترشحات بدبو، درد، بی حسی ایجاد شود.
علائم زخم پای دیابتی همیشه واضح نیست. گاهی اوقات ممکن است تا زمانی که زخم شما عفونی نشود، متوجه هیچ علامتی نشوید. بنابراین، اگر متوجه تغییر رنگ پوست، به خصوص سیاه شدن بافت، یا در ناحیه‌ای که پینه‌دار یا تحریک‌شده به نظر می‌رسد، با پزشک خود صحبت کنید. پزشک شدت زخم پای شما را بر اساس سیستم طبقه بندی زخم واگنر و در مقیاس 0 تا 5 تعیین می کند. این مقیاس به شرح زیر است:
- درجه صفر: بدون زخم باز. ممکن است یک زخم بهبود یافته باشد.
- درجه اول: زخم سطحی که به لایه های عمیق تر نفوذ نمی کند.
- درجه دوم: زخم عمیق تر. به تاندون، استخوان یا کپسول مفصل می رسد.
- درجه 3: زخم در بافت های عمیق تر همراه با آبسه، عفونت استخوان یا تاندونیت.
- درجه چهارم: قانقاریا در قسمتی از پا یا پاشنه پا.
- درجه پنجم: قانقاریا تمام ساق پا.
علل زخم پای دیابتی
افراد مبتلا به دیابت اغلب به دلایل زیر دچار زخم پای دیابتی می شوند:
- گردش ضعیف خون
- قند خون بالا
- آسیب عصبی
- پای تحریک شده و یا زخم شده
گردش خون ضعیف نوعی بیماری عروقی است که در آن خون به طور موثر به پاهای شما جریان نمی یابد. این می تواند بهبود زخم های پا را دشوار کند. قند خون بالا همچنین می تواند روند بهبود زخم پای عفونی را کند کند. بنابراین، مدیریت قند خون مهم است. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و سایر بیماری های مزمن اغلب در مبارزه با عفونت زخم مشکل دارند.
آسیب عصبی یک پیامد طولانی مدت است که می تواند منجر به از دست دادن حس در پاها و همچنین کاهش حساسیت به درد پا شود. این می تواند منجر به زخم های بدون درد شود که باعث زخم پای دیابتی می شود. از سوی دیگر، اعصاب آسیب دیده می تواند باعث گزگز و درد شود. زخم پای دیابتی را می توان با ترشح از ناحیه آسیب دیده و گاهی اوقات برآمدگی برآمده که همیشه دردناک نیست تشخیص داد.
عوامل خطر برای زخم پای دیابتی
همه افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر زخم پای دیابتی هستند. با این حال، عوامل خاصی می توانند خطر ابتلا به زخم پا را افزایش دهند، از جمله:
- کفش هایی که به پا نمی آیند یا بی کیفیت هستند
- بهداشت نامناسب (عدم شستشوی منظم پا یا خشک نکردن کامل آن پس از شستشو)
- کوتاه کردن نادرست ناخن های پا
- مصرف الکل
- بیماری چشمی ناشی از دیابت
- بیماری قلبی
- بیماری کلیوی
- چاقی
- سیگار کشیدن (زیرا گردش خون را مهار می کند)
همچنین باید بدانید که زخم پای دیابتی در مردان مسن بیشتر است.
درمان زخم پای دیابتی
برای جلوگیری از درد، مهم است که به پاهای خود فشار نیاورید. این می تواند به درمان انواع زخم پای دیابتی کمک کند زیرا فشار ناشی از راه رفتن می تواند عفونت را بدتر کرده و زخم را گسترش دهد. پزشک همچنین راه های دیگری را برای بهبود مشکل توصیه می کند، از جمله:
- استفاده از کفش های طراحی شده برای افراد مبتلا به دیابت.
- گچ گیری پا
- بریس های پا
- باند فشاری
برای تسریع روند بهبود، پزشک ممکن است بافت های عفونی و مرده و اجسام خارجی که باعث زخم شده اند را خارج کند که به این عمل دبریدمان گفته می شود. عفونت یکی از عوارض جدی زخم های گذشته است و نیاز به درمان فوری دارد، اما همه عفونت ها یکسان درمان نمی شوند. برای تعیین بهترین روش درمانی، بافت اطراف زخم شما ممکن است در آزمایشگاه بررسی شود تا مشخص شود کدام آنتی بیوتیک برای درمان زخم مناسب است.
از سوی دیگر، اگر پزشک شما مشکوک به عفونت جدی‌تر پا باشد، ممکن است برای بررسی اینکه آیا عفونت استخوانی دارید، عکس‌برداری با اشعه ایکس را توصیه کند. با استفاده از روش های زیر می توانید از عفونی شدن زخم پای خود جلوگیری کنید:
- شستشوی پا
- ضد عفونی کردن پوست اطراف زخم
- خشک نگه داشتن زخم با تعویض مکرر پانسمان
- درمان های آنزیمی
- پانسمان آلژینات کلسیم برای جلوگیری از رشد باکتری
درمان زخم پای دیابتی با دارو
اگر عفونت زخم پای شما پس از روش های پیشگیرانه یا ضد فشار ایجاد شود، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک، داروهای ضد پلاکت یا ضد انعقاد را برای درمان زخم پا تجویز کند. بسیاری از آنتی بیوتیک ها به استرپتوکوک بتا همولیتیک و همچنین استافیلوکوک اورئوس حمله می کنند.
باکتری استافیلوکوکوس اورئوس عامل عفونت استاف است. استرپتوکوک های بتا همولیتیک نیز باکتری هایی هستند که معمولا در روده ها یافت می شوند. همچنین مهم است که با پزشک خود در مورد شرایطی که ممکن است شما را در معرض خطر بیشتر ابتلا به این باکتری ها قرار دهد صحبت کنید. برخی از این عوامل عبارتند از HIV و مشکلات کبدی.
درمان زخم پای دیابتی با جراحی
پزشک ممکن است جراحی را برای درمان زخم پای دیابتی توصیه کند. جراح می تواند با تراشیدن استخوان یا اصلاح ناهنجاری های پا مانند بونیون یا بونیون، فشار اطراف زخم را کاهش دهد. در این مورد، احتمالاً نیازی به جراحی زخم ندارید، اما اگر هیچ درمان دیگری به بهبود زخم پای دیابتی شما کمک نکند، جراحی می تواند از بدتر شدن زخم یا نیاز به قطع عضو جلوگیری کند.
پیشگیری از زخم پای دیابتی
بر اساس مطالعات، بیش از نیمی از زخم های پای دیابتی عفونی می شوند و حدود 20 درصد از عفونت های متوسط تا شدید پا در افراد دیابتی منجر به قطع عضو می شود. بنابراین پیشگیری از زخم دیابت بسیار مهم است. این امر مستلزم کنترل دقیق قند خون شما است زیرا اگر قند خون شما ثابت باشد، احتمال ابتلا به عوارض دیابت کاهش می یابد. همچنین می توانید با انجام کارهای زیر از مشکلات پا جلوگیری کنید:
- هر روز پاهای خود را بشویید
- ناخن های پای خود را کوتاه نگه دارید اما نه خیلی کوتاه.
- پاهای خود را خشک کنید و با استفاده از لوسیون، آنها را نرم و مرطوب نگه دارید.
- جوراب خود را مرتباً عوض کنید.
- اگر پینه یا پینه گرفتید، به یک متخصص مراجعه کنید تا آنها را از بین ببرد.
- کفش مناسب بپوشید.
زخم های پا ممکن است پس از درمان عود کنند. در این مورد، زخم ممکن است بدتر شود و کورک ممکن است عفونی شود. به همین دلیل، ممکن است پزشک استفاده از کفش‌هایی را که برای بیماران دیابتی طراحی شده است، توصیه کند تا زخم عود نکند.
اگر متوجه ایجاد بافت سیاه در اطراف زخم شدید، باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید زیرا در صورت عدم درمان، این زخم می تواند منجر به آبسه شود و به سایر قسمت های پاهای شما سرایت کند. در این مرحله، زخم ها معمولاً فقط با جراحی، قطع عضو یا جایگزینی پوست از دست رفته با پوست مصنوعی قابل درمان هستند.
در نهایت، اگر علائم زخم پای دیابتی را زود متوجه شوید، قابل درمان است. بنابراین، در صورت ایجاد زخم، فوراً به پزشک مراجعه کنید تا احتمال عفونت کاهش یابد. از سوی دیگر، هنگام درمان زخم پا، مهم است که فشار وارده بر پاهای خود را کاهش دهید و برنامه درمانی را به دقت دنبال کنید. زخم پای دیابتی ممکن است چندین هفته طول بکشد تا بهبود یابد، اما اگر قند خون شما بالا باشد یا فشار مداوم روی زخم وجود داشته باشد، بهبودی بیشتر طول می کشد.
درمان زخم پای دیابتی در کلینیک درمان زخم ایرانیان
اگر دچار زخم پای دیابتی شده اید یا کسانی را میشناسید که دچار این زخم شده اند، کلینیک زخم ایرانیان یکی از بهترین و متخصص ترین کلینیک ها در حوزه درمان انواع زخم ها و همچنین درمان زخم پای دیابتی است. میتوانید با خیالی آسوده با مراجعه به کلینیک زخم ایرانیان، زخم پای دیابتی خود را درمان کنید.
تیم پزشکان کلینیک ترمیم زخم ایرانیان از سال‌ها قبل در زمینه مراقبت از انواع زخم‌ها و استومی فعالیت داشته و به لطف خدای متعال از ابتدای سال ۹۸ توفیق حاصل شد تا در کنار هم در مجموعه ای مستقل در کنار هم بوده تا بتوانند هر آنچه که در توان دارند برای کسب رضایت مراجعین عزیز داشته باشند.
شما می توانید برای پرسیدن سوالات خود و دریافت مشاوره با شماره تلفن های زیر با کلینیک تخصصی زخم ایرانیان در ارتباط باشد:
شماره تلفن تماس با کلینیک زخم ایرانیان: ۰۹۰۲۱۵۲۵۸۶۸ و ۴۴۰۲۲۲۵۶-۰۲۱
سلام
با تشکر فراوان از کلینیک زخم و خانم مزبوری
الحمدلله با تلاش ایشان زخم پای دیابتی همسرم بهبود یافت و عفونت ناشی از زخم کنترل شد تا خدایی نکرده منجر به قطع پا نشود.
باز هم از پزشکان کلینیک زخم تشکر میکنم